هم ارامش
هم تشویش
هم شادی
هم اندوه
هم هستی
هم نیستی
گویا واژه ها معلق می مانند در فضا و در زبان
ذهن هیچ در سر ندارد
نه تردیدی، نه یقینی
چیزی ست فراتر از این دو.
سرایا جسم، سنگ
نه جنبشی نه جنبنده ای
قدم زدن شبانه ست
بی هیچ مقصدی، بی هیچ هوایی در سر
.
..............