آبی نگاهت
دلم را با آسمان پیوند می دهد
فشرده خاطرات کودکیم
در چشمانت تکرار میشود
بی حضورت تک درخت بلوطی را می مانم
که در خلوت ترین انحنای درد
سوگنامه پرندگان مهاجر را می سراید
آه ! ای پگاه جاویدان
بعد از تو ترانه های شرقیم
در ازدحام تاریک یک بغض غروب می کند ...