کسی که نفس می کشد باید رنج ببرد
کسی که فکر می کند باید اندوه بخورد
خوشبخت کسی است که هرگز بدنیا نیامده است !
مهر
باز پائیز اینجاستو من هنوز چه عاشقانه دوستش دارم
چرا که با تو آغاز می شود
با تو کوه ِ من
که دست هایت غرق بوی بارانند ...
منتظر بودم که بیاید
که بیایی ...
اما انتظار
شاید همان قرار ساده بود بین دست هایمان
که من بروم
که تو بمانی
که دست هایمان رها شوند ...
باران که ببارد
باز دل تنگت می شوم
زیر باران می روم
این بار تو نیستی که بیایی و نوازش جاماندهء دستانم را هدیه بیاوری
و من چه غریبانه دلم برای باران تنگ می شود ...
از آفتاب و نفس چنان بریده خواهم شد که لب از بوسه ناسیراب
برهنه ٪ بگو برهنه به خاکم کنند سرا پا برهنه همان گونه که عشق را نماز می بریم
عاشقانه با خاک درآمیختن می خواهم ......
به هنگامی که تو را از بودن و ماندن گریز نیست
مرا به شهری ببر که ریا را پنهان نمیکنند و صداقت همشهریان
تنها
در همین است !
شاملو
در خطاب تو انگشتهایم از هوش رفتند
امشب دستهایم نهایت ندارند
من هنوز موهبت های مجهول شب را خواب میبینم
امشب بهت پر پر خواهد شد ....
می شود برگشت